Daisy Kuipers, schrijver van het boek ‘Lef in de kinderopvang’, neemt je mee naar Curaçao en Bonaire. Ze vertelt over de kinderopvang op deze eilanden aan de andere kant van de wereld. Wat zijn de verschillen? Wat kunnen we daarvan leren? Reis met Daisy mee en laat je inspireren.
Curaçao voelt als thuis. Niet alleen door de zon en zee, maar vooral door de mensen die dit eiland zo bijzonder maken. Toen ik aan mijn boek ‘LEF in de kinderopvang!’ begon, wilde ik meer dan alleen de Nederlandse kinderopvang beschrijven. Ik wilde ook ervaren hoe het eraan toegaat op Curaçao en Bonaire. Wat ik daar ontdekte, raakte me diep. Hier deel ik enkele verschillen met Nederland en wat we daarvan kunnen leren.
Leidsters met superkrachten
Op Curaçao en Bonaire worden pedagogisch medewerkers ‘leidsters’ of ’tantes’ genoemd. Wat meteen opvalt, is de kind-leidster ratio. In Nederland is dat bij baby’s één op drie, hier is dat één op zes. Dubbel zoveel luiers, tranen én knuffels. Je zou bijna denken dat ze stiekem een extra paar handen hebben!
Energieke kids in een tropisch klimaat
Veel kinderen op de eilanden bruisen van energie. Ze zijn levendig, expressief en levenslustig. Deze dynamiek vraagt veel van de leidsters. Nederlandse medewerkers die tijdelijk op de eilanden werken, merken al snel dat het tropische klimaat een extra uitdaging vormt. De hoge kind-leidster ratio en het temperament van de kinderen maken de werkdag intens. Toch weten de lokale leidsters deze energie met open armen te omarmen. Hun geheim? Een combinatie van geduld en heldere regels die zelfs de jongste kinderen begrijpen.
Vijf dagen per week opvang
Het is normaal dat kinderen vijf dagen per week naar de opvang gaan. Fulltime werken is hier de norm, en de kinderopvang speelt een cruciale rol in het (gezins)leven. Voor de leidsters betekent dit dagelijks een veilige, stimulerende en gezellige omgeving creëren. Met zoveel energieke kinderen is dat soms meer een avontuur dan routine. Zij spelen dan ook een grote rol in de ontwikkeling van de kinderen.
Nederlandse inspecties op Bonaire
Sinds 2023 worden de kinderopvangcentra op Bonaire geïnspecteerd volgens Nederlandse normen. Vanaf 2025 moeten ze aan dezelfde kwaliteitseisen voldoen. Dit betekent een toename van administratieve taken, iets wat voorheen nauwelijks aandacht vroeg. Op Curaçao gelden deze eisen niet. Toch zorgt al dat extra papierwerk vanuit Nederland voor een uitdaging. De relaxte eilandmentaliteit botst soms met de strikte regels, het is zoeken naar de balans tussen praktijk en papier.
Warme maaltijden
Een van de mooiste tradities hier is dat kinderen elke dag een warme maaltijd krijgen op de opvang. Deze maaltijden worden ter plekke bereid door een kok, wat zorgt voor een huiselijke sfeer. Voor veel kinderen is deze maaltijd essentieel, omdat thuis niet altijd de zekerheid bestaat van een gezonde en warme maaltijd. Samen eten versterkt de band tussen de kinderen en de leidsters en biedt een rustmoment in de drukke dag.
Een logistieke uitdaging op vier wielen
Op de eilanden is het vaste prik: ouders halen hun kinderen tijdens hun middagpauze op van school om ze naar de naschoolse opvang te brengen. Dit gebeurt met de auto, wat de eilanden even in een mini-verkeerschaos verandert. Het laat zien hoe betrokken ouders hier zijn, maar benadrukt ook de logistieke uitdagingen van het eilandleven.
Crèches op Curaçao en Bonaire
Op Curaçao en Bonaire hoor je nog vaak het woord ‘crèche’, vooral in de gesubsidieerde kinderopvang. Deze crèches krijgen overheidssteun, maar dat is vaak niet genoeg om alle kosten te dekken. Ze zijn dan ook afhankelijk van giften en de steun van de gemeenschap. De particuliere opvangcentra hebben meestal betere faciliteiten, maar zijn duurder en daardoor niet voor iedereen toegankelijk.
Wat we kunnen leren?
Wat me het meest is bijgebleven, is dat kinderopvang hier echt vanuit het hart wordt gerund. Ondanks de vaak hoge werkdruk blijven de leidsters op Curaçao en Bonaire met een glimlach en volle overgave hun werk doen. Ze geven elk kind de aandacht die het nodig heeft omdat ze een diepe betrokkenheid voelen. Ook in Nederland weten pedagogisch medewerkers wat het betekent om onder druk te werken. Toch blijven ook zij zich elke dag inzetten voor de kinderen, gedreven door dezelfde missie. De uitdaging is overal anders, maar de kern blijft gelijk: het welzijn van de kinderen staat altijd voorop. Misschien kunnen we van de leidsters op Curaçao en Bonaire iets belangrijks leren: de kunst om, ondanks de moeilijkheden, altijd het hart voorop te stellen en flexibel te blijven. Het is die warmte, betrokkenheid en flexibiliteit die de kinderopvang daar een tweede thuis maken. Laten we diezelfde geest ook in Nederland blijven koesteren, en elkaar eraan herinneren waarom we dit werk doen—voor de kinderen, hun ontwikkeling, en die stralende glimlach die ons werk zo bijzonder maakt.
